De Paris Batch files ® Aflevering 14. De voorbereiding

36.1 De voorbereiding

Emiel vroeg Quirine bij een Raststätte te stoppen en hij ging bij haar voorin zitten. Ze keek Emiel aan en begon aanstekelijk te lachen. Wat ben jij gemeen, manneke, ik ben trots op je, je bent nu mijn slimme computerkraker, begrijp ik het goed, dat je deze truc eindeloos kan herhalen?’ Emiel knikte, ‘Ja tussen 4 uur 's ochtends en 4 uur 's middags, maar veiligheidshalve van 4 tot 8 's ochtends, de andere tijd heb ik nodig voor het verwijderen en comprimeren. Met de tweede auto telefoon en de extra laptop kunnen we dag en nacht het HAMBURG-geheugen lezen, daar schrijf ik een programma voor,’ zei Emiel en zette de stoelleuning achterover. De volgende ochtend kon Emiel Quirine het eerste op datum gesorteerde resultaat laten zien.

36.2 Madrid, augustus 15, 1982

Vandaag heb ik op mijn verjaardag in het Prado museum een vrouw ontmoet, het is mijn achttiende verjaardag. Voor het eerst sinds drie jaar heb ik gezelschap op mijn verjaardag. Omdat ik nogal teruggetrokken leef en geen naaste familie in de omgeving heb deed ik mijn best om bij deze bijzondere vrouw aandacht te trekken. Ik moet zeggen, het is me aardig gelukt. Ik was op slag verliefd. Ik voelde me waanzinnig tot haar aangetrokken. Er ontstond een zwijgzame band tussen ons die iets boven natuurlijkst losmaakt. Voordat zij het laatste schilderij in mijn favoriete Picasso Galerij bewondert, ben ik op haar toegestapt. Ik stond naast haar, schouder aan schouder en ik heb toen mijn arm over haar schouder geslagen. De gong voor sluitingstijd bracht ons in hypnose en voordat ik er erg in had stonden wij samen in het Park de Retiro. Ik heb mij aan haar voorgesteld en vroeg naar haar naam. Mijn naam is Quirine DuCalembour, hier staat een Hollands meisje met een Franse naam, en Quirine feliciteert François met zijn....? ". " Achttiende ". "... verjaardag, had ze gezegd en spontaan kuste zij mij. Toen haar parelsnoer per ongeluk brak sprongen de knopen van haar jurk en bewonderde ik haar, wat een prachtige meid. Bij het oprapen van de parels, het waren er honderd- vijfenvijftig, herinner ik mij, die brachten mij op het idee ze te laten verdubbelen. Bij een juwelier liet ik haar parelsnoer maken, onderweg kochten we nog een badpak. Het was bij die winkel dat ik voor het eerst tegen een van mijn buurvrouwen opliep, mijn God. In mijn penthouse zwommen wij en toen heb ik boodschappen gedaan. Op Calle de Segoria hoek Ronda de Segoria, daar woonde ik in het midden van Madrid. In de supermarkt kwam ik haar weer tegen, Gravin Carmen `Xita' Bornée Lopez. Zij had een geweldige magnetische kracht op mij. Ik kon me nauwelijks inhouden. Thuis kwam ik terug met Champagne ` Brût ' en verse broodjes. Quirine logeerde in het Sestahotel op de Calle de Bailén tegenover het nationale paleis en de tuinen van het Campo del Moro. In het Sidonia Tuinrestaurant aten wij die avond. Vanaf dat moment leidde ik naast mijn dubbele leven een driedubbel leven.

François.
Madrid 1982.

36.3 ‘Ik leef met je mee Quirine, we moeten hiermee doorgaan, ik begrijp dat het niet makkelijk voor je is, we moeten proberen te doorgronden waarom François een dubbel leven leidde,’ zei Emiel. ‘Laat het nog maar even rusten, het is inderdaad moeilijk voor me, maar ik voel me er ook door bevrijd,’ zei Quirine en leunde tegen Emiel aan. ‘Kom, ik heb zin om te zwemmen, 't is nu mooi weer.’

36.4 Quirine en Emiel bleven nog twee dagen aan de Oostzee kust voor zij terugreden naar Haarlem. Thiery Galati hield zich aan de afspraak en samen installeerde zij de applicatie. Thiery logeerde in het Carlton Square Hotel Haarlem en hij bood ons een dineetje aan. De volgende ochtend vloog hij terug naar Parijs. De twee dagen extra benutte Emiel voor zijn reisvoorbereiding en Quirine vloog terug naar Londen. Zij reisden apart naar Tokyo en donderdags ontmoette hij haar in het Hotel. Zij deed de besprekingen met Waslud Japan en Emiel begon aan de fotoreportage.
Naast de bedrijfsreportage bleef er voor Emiel voldoende tijd over om dagelijks extra opnamen te maken, waar hij een verhaaltje bij schreef voor het Haarlems Dagblad.
Zijn artikelen kregen veel belangstelling en werden overgenomen door de landelijke bladen. In een Duits fotomagazine deed hij ook verslag van zijn rondreis. Al met al was deze reis voor Emiel bijzonder aantrekkelijk, omdat hij naast zijn werk voor Paris Batch extra inkomsten genoot uit zijn reportages. Emiel deed verslag uit meer dan 30 landen en Quirine en hij genoten van hun reis. Zij groeiden steeds meer naar elkaar toe en al gauw bleek, dat ze niet meer zonder elkaar konden. Emiel had Mariebelle Cocque vaak opgebeld en deed verslag van de reis. Ze wilde persé, dat het contact bleef. Carla kreeg vanuit Duitsland het maandmagazine met Emiel’s reisverhaal.

36.5 Vanuit Japan reisden zij met de boot naar Noord Amerika en reisden per auto door Canada en de States. Vanuit Houston vlogen zij naar Madagaskar, waar zij drie weken bleven. Vandaar uit vertrokken zij naar Australië en bezochten Quirine's broer Wiebrandt en zijn zoon Wessel. In Australië verbleven zij zes weken. In Griekenland onderbraken zij de reis voor een weekje sightseeing Akropolis en gingen met de boot naar Izmir in Turkije. Daar huurden zij een Landrover en reisden terug via de Balkan door Noord Italië, Zuid Frankrijk, Spanje en Portugal. Uiteindelijk vlogen zij terug naar Parijs waar Igor, Ludmilla, Dizzy en Mariebelle hen verwelkomde op Orly. Met het eerste proefexemplaar in zijn hand omhelsde Dizzy Quirine. Mariebelle vloog Emiel om de hals en hij voelde haar tegen zich aansmelten. ‘Wat moet ik nou,’ dacht Emiel bij zichzelf. ‘Zo'n lieve schat als Mariebelle kun je niet zomaar opzij schuiven en dat begrijpt Quirine ook.’ In het Hilton keken zij uitgebreid naar het proefnummer. Ruim tweehonderd dagen waren Quirine en hij onderweg geweest en de brochure lag klaar voor de druk op de foto's van Engeland, Duitsland, Zweden, Finland en Nederland na. Deze opnames konden, als het meezat, binnen twee weken klaar zijn.

36.6 Emiel zonk weg in gedachten met Mariebelle aan zijn zijde:

‘Ik realiseer me, we genoten ontzettend van onze wereldreis, maar ons dagelijkse speurwerk naar de antecedenten van François Vesoulis had onze reis van het begin tot einde overheerst. Quirine was hierdoor sterker geworden en meer naar mij toe gegroeid. Ik had nog nooit zo lang met een vrouw opgetrokken en ik moet zeggen, dat ik ervan genoot. Het leek wel alsof ik haar al mijn hele leven kende. Je kon met haar overal voor de dag komen en wat een weelde, als je zeven talen spreekt. Het leeftijdverschil van ruim vijftien jaar was totaal ondergeschikt.’Het dubbele leven van François was duidelijk geworden uit de gedecodeerde files. Hij had een waanzinnige adorering voor de Spaanse Gravin, daarnaast heeft hij tien jaar een verhouding onderhouden met Quirine, die daarvoor blind is geweest. Uiteindelijk was het zijn machtige organisatie, die hem met gravin en al opslokte.François hield een gecodeerd dagboek bij, enkele hiervan vertelt Emiel hierbij;
36.7. De Gravin verleidt François - Even boodschappen doen.
Ik laat Quirine in het zwembad en verlaat het appartement om inkopen te doen. In snel tempo loop ik naar de supermarkt in de winkelgalerij om de hoek. Het toeval slaat voor de tweede keer toe. Ik loop gelijk op met mijn grote overbuurvrouw naar de supermarkt. Zij geeft mij een knipoog. In de supermarkt bij het rek “wijnen” kies ik een eenvoudige “brut” en wat diepvries broodjes voor de magnetron. “ Ik zal me even voorstellen, jongeman,” zegt de vrouw, “ Carmen “Xita” Bornée Lopez, ik wil je nog bedanken voor je onbevangenheid, ik heb het badpak gekocht, mag ik wat voor je terug doen, ik wil je graag een keer willen ontmoeten, ik woon in hetzelfde gebouw”. Voor de tweede keer die dag weet ik niet wat ik hiermee aan moet. Ik probeer mij er vanaf te maken. Het lukt me niet en ik krijg weer dat beeld voor mij, een voluptueuze vrouw met een bouw waarvan alles net iets groter is. Ik zie haar weer voor de spiegel ronddraaien in de modewinkel. “Ik wacht u even op, dan loop ik met u mee naar huis, ik heb maar tien minuten”, zeg ik zonder dat ik me realiseer wat ik zeg. Ik draag haar boodschappen en ga met haar mee naar binnen. “François Vesoulis, is mijn naam, ik kan nog niet bedenken wat ik voor u kan betekenen, maar zegt u het maar, ik heb weinig tijd,” zei ik. Carmen “Xita” loopt weg van mij en komt verleidelijk terug op mij af. “Laat ik het zonder omweg tegen je zeggen, ik vind je een geweldig stuk François, maandenlang kijk ik al hier naar uit, geniet even van mijn lichaam, ik zal me voor je uitkleden, het is voor een paar minuten”, zei Carmen “Xita”. Ik sta als aan de grond genageld, wie verwacht nu zoiets, je kunt het graag willen als jongen, maar dit zo meemaken, nee. Carmen “Xita” kleedt zich voor mijn ogen uit. Ze draagt zwarte hoge hakken, een nauw gesloten bleekte katoenen zomerrok. Op haar rok draagt ze een wit zijden blouse. Heel langzaam knoopt ze haar blouse open. Haar witte beha bedekt volledig haar boezem. Ze draait zich om, ritst haar rok van achteren open. Ze laat haar rok zakken. Haar forse billen steken in een wit zijden met kant bewerkt broekje. Ze schopt haar schoenen uit. Zonder enige moeite maakt ze de sluiting van haar beha op haar rug los. Even nog zie ik de rondingen van haar boezem in de beha steken. Uitdagend staat zij met haar billen naar mij toe. Ze laat de beha op de grond vallen. Ze bukt om haar broekje uit te doen en als zij zich omdraait zie ik haar in volle glorie. Ik herinner me nog nooit zo'n erectie gehad te hebben. Dat ontgaat Carmen “Xita” niet, en zegt, “François ik zie, dat je onder de indruk bent, maar laat ik je nu niet verleiden, je hebt weinig tijd, je weet me nu te vinden”. “My Goodness “Xita”, je brengt wat teweeg. Wat heb je voor maten?”, zei ik met het schaamrood op mijn wangen. “François voor jou, “Xita” wees op haar heupen, hier maat 46 en hier, zij houdt lachend haar handen onder haar geweldige borsten, Club E95, wanneer schrijf ik je in?” zegt ze zonder schaamte. Ik loop met moeite op haar toe en omhelst haar heel even, “Dank je, “Xita”, je hoort nog van me, wanneer ga je op vakantie?” “Dat was maar een grapje, François, snap je,” Xita drukt even haar hand in mijn kruis en gaat me voor om mij uit te laten.
Madrid, 15 augustus 1982. François.

37.1 De weddenschap van François.

Op die dag had ik afscheid genomen van Quirine DuCalembour nadat zij haar laatste gesprekken had afgerond met haar Spaanse makelaar. Als ik terugkom van het vliegveld staat Carmen mij op te wachten in de gang van het Ibiza Palace. ` Hoi Çois, heb je even tijd voor mij, ik wil je graag wat voorleggen, ik zit met een probleem ', zegt Carmen `Xita' op een heel gewone toon. Zonder iets te zeggen heb ik naar haar geknikt en loop op haar deuropening toe. ` Welkom, 't is al weer een week geleden, dat ik jou voor het laatst zag. Jij hebt een bijzonder leuke vriendin, daar moet je zuinig op zijn ', Carmen gaat François voor naar het terras. Carmen is vandaag gekleed in donker blauwe zijden jurk met zwart geweven motieven in vogelvoorstelling. Het is een doorknoopjurk met een ronde hals en het rokgedeelte van de jurk is heel fijn geplisseerd. Ik herinner mij de verkleedpartij in de lingeriewinkel en de introductie van Club E95. Ik was onder haar invloed. Geen wonder, zij liep nu voor mij uit in haar zijden japon. Zo bescheiden als haar japon uitviel, zo warm kreeg ik het alléén al aan de gedachte van onze ontmoeting een week geleden in dezelfde kamer. In gedachten stond zij weer spiernaakt voor mij. Carmen nam plaats op de buitenbank en streek haar jurk glad. Ik durfde haar amper aan te kijken. Mijn mannelijkheid zat me dwars in mijn strakke broek. Ik liep even achter Carmen langs en deed mijn pik omhoog in mijn broek, zodoende kreeg ik wat loopruimte. Carmen nam diplomatiek mijn geworstel waar en begon mij uit te leggen, waarom zij mij had gevraagd. ` Çois, ik wil je even uitleggen wat mijn probleem op het ogenblik is ', zei Carmen.` Zoals je misschien weet heb ik aan de rand van de stad een groot garagebedrijf. Ik heb het hoofd dealerschap in Spanje voor Saab, Lancia, Ferrari, Lambourgini, Mercedes, Aston Martin, Rolls Royce en Bentley ', vervolgde zei en schonk uit de koeltas naast de schommelbank een biertje voor mij in en voor haarzelf een whisky soda met ijsblokjes. ` Morgen begint de 10de Autotentoonstelling in Madrid, ik zou het nieuwste model Aston Martin als primeur hebben, ik heb een hoop reklamegeld geïnvesteerd. Ik kreeg net een bericht dat de British Airways vlucht naar Madrid is gekaapt en uitgeweken naar Madeira ', Carmen slaakte een diepe zucht en nam een klein slokje van haar glas. ` 60 miljoen Peseta's heb ik gisteren overgemaakt, ik ben natuurlijk verzekerd, maar ik moet vijf klanten teleurstellen ', fffuuu zuchtte Carmen opnieuw. ` Natuurlijk is dat heel vervelend voor je Xita ', zei ik en nam plaats naast haar op de bank en schoof tegen haar aan. Ik voelde haar behaaglijkheid door haar zijden jurk. ` Ik wil met jou wedden, dat die auto er morgen staat, wat is je dat waard? ', zei ik op een nuchtere zakelijke toon. ` 10 % van de opbrengst als die vijf klanten inderdaad het nieuwe model morgen bestellen, het gaat om de Aston Martin Vantage '. 't is een handgemaakte Engelse sportwagen ', Carmen draaide zich iets op de bank. Nu lag het volle gewicht van haar linker boezem om mijn rechterarm. Ik voelde met mijn rechter onderarm het kolossale gewicht van haar E cup, zoals zij het mij gekscherend had gedemonstreerd. ` Wanneer schrijf je in? ' had Carmen `Xita' gezegd. Ik liet ongeveer een minuut voorbijgaan. Carmen bleef zitten en trok een klein beetje van hem weg. Op de plek waar haar boezem had gerust tintelde nu mijn huid. Carmen keek mij aan terwijl zij nog een slokje van haar drankje nam.` Wat kost het lidmaatschap van die Club waar jij het vorige week over had? Moet ik geballoteerd worden? Hoe hoog is het inschrijfgeld? ` Kom mee, ik ga jou weddenschap aan, dan bespreek ik straks met jou de details. Ik ben heel benieuwd hoe jij een gekaapt toestel terug kaapt '. Carmen liep naar haar bureau in haar werkkamer en belde haar chauffeur. Binnen drie minuten stond Pierre in zijn uniform voor de deur van het imposante appartement van Carmen `Xita' Bornée Lopez. ` Kom Çois, wij gaan naar mijn kantoor ', Carmen zei het weer op een heel natuurlijke toon. Ik liep voor Carmen de deur uit. ` Wees goed voor deze jongeman, hij is van onschatbare waarde Pierre ', zei Carmen op haar liefst. Pierre ging voor in de lift naar de parkeergarage onder het Ibiza Palace. Een zwarte glimmende Bentley Mulsanne reed voor. Pierre Pissarro hield het rechter achterportier open. De instap in deze auto is bijzonder ruim. De auto trok geruisloos op. Ik interesseer mij niet zoveel voor auto's, maar ik moet toegeven dat dit niet zomaar een auto was. ` Over een kwartier zijn wij op uw kantoor mevrouw Bornée ', zei Pierre. ` Meneer hier en ik hebben een en ander te bespreken, Pierre, ik stel je straks aan hem voor als wij aankomen in AutoBorn '.Pierre had madame ‘Xita’ direct begrepen en alweer geluidloos sloot het donker getinte glas tussen het bestuurderscompartiment en de passagiers ruimte. ` Çois o.k., ik ga met jou deze weddenschap aan. Jij zorgt ervoor, dat morgenochtend om tien uur de Auto Special AutoBorn doorgang vindt met de primeur van de Aston Martin Vantage ', ` Over de club, het balloteren, het inschrijfgeld en de E competitie daar kom ik nog op terug ' ` Ben je werkelijk in staat deze weddenschap te winnen, dan krijg je tien procent van de omzet van de AM Vantages, die morgen besteld worden, afgesproken? ' Binnen de afgesproken tijd werden we door 'Xita’s' chauffeur afgezet in de AutoBorn Garage. Pierre Pissarro parkeerde de Bentley zo, dat toen hij het linker portier opende voor waar Carmen's kantooringang direct op aansloot. Carmen stelde mij voor aan Pierre en aan haar secretaris Paul Dufy. ` Paul is uitstekend jurist, ik zal hem onze weddenschap voorleggen, in de tussentijd kun jij mijn kantoor gebruiken ', zei Carmen en verliet geruisloos haar kantoor. Toen ik alleen was haalde ik mijn zaktelefoon uit mijn binnenzak en zocht verbinding met mijn buitendienstman.