Zij duwde het wagentje met Emiel naar de lift. — Wat Emiel opviel, alles aan deze vrouw was mooi. Zij had een goed figuur, mooie handen, slanke lange benen, een heel lief gezicht met prachtige amberkleurige ogen. Emiel had wel kijk op vrouwen, enerzijds beroepsmatig anderzijds was zijn leven geheel gevuld met belangstelling en respect voor het vrouwelijk geslacht. Emiel viel zonder enige moeite in de smaak bij de vrouwen, van nature had hij een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Hij werd bewonderd in zijn vak en hobby’s. Een daarvan was zijn muzikale kant.—
Zij gingen van drie hoog naar de parterre.
Door een lange gang kwamen zij uiteindelijk bij de tuin van de kliniek.
—Het was hetzelfde weer als tijdens de laatste bergwandeling met Marianne Rohrbach en Sybille Zante. Marianne en Sybille waren hartsvriendinnen, studeerden allebei aan de L”Ecole Commerce, Sybille is het zusje van Chalcidice.
Chalcidice op haar beurt letterlijk een Griekse schone en intelligente vrouw.
Emiel had Chalcidice overgehaald, ze was nu een begrip voor het groot Duits publiek en abonnement houders van Playboy Germany.—
Brechtel haalde een zonnebril met heel donkere glazen uit een zijvak van de rolstoel. “Zet deze bril op en doe hem niet eerder af tot wij weer boven zijn.”
In een prachtig aangelegde tuin werd Emiel rondgereden.
Hij hoorde zijn telefoon overgaan.
Brechtel nam op en zei,
“Ruswil Kliniek, goedemiddag.”
Zonder dat Emiel wist met wie zij sprak liep zij bij hem vandaan.
Emiel kon niet verstaan waar het over ging. Even later zei Brechtel.
“Die twee zogenaamde heren van Europol zijn ons te vlug af geweest,
er komen nu twee heren van de recherche naar de plantenkas.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten