“Emiel, laat ik eerlijk tegen je zijn, ik ben al bijna een jaar bezig met de diefstal van de Rollant collectie , ik ken je al heel lang.”
Wat ze niet zegt is, ik vind je een geweldig stuk, ik ben verliefd op je. “Wij zijn een aantal mensen op het spoor gekomen, die hier mee te maken kunnen hebben. Ik zal me eerst bekend maken, zegt ze met een glimlach en denkt. Je moest eens weten wat allemaal al van je weet. “Ik ben Brechtel Brecht, commissaris van het Berner Oberland en staflid voor Europol. Jij bent ook een van de verdachten, die iets met de Rollant collectie kunnen uitstaan.” Ze pakte een kleine memo recorder uit haar zak en drukte op start. “Drie weken geleden hebben Maurice en Thierry jouw werk in de Klokhuiskelders doorgelopen. Zij waren er zeer enthousiast over. Brigitte, Esther en Maria, medewerkers van de Paris Batch, hebben een lijst samengesteld. Deze lijst is naar Abraham, de tweelingbroer van Dizzy Ledzky, voor taxatie.
Verbijsterd hoorde Emiel haar relaas, maar hij liet niets merken.
“Wij wachten nu op deze lijst, want die lijst is ons enige houvast.”
Emiel realiseerde zich hoe volhardend Brechtel is en hij vervolgt,
“Mij heb je verteld dat de er geen Rollant collectie is in de Klokhuiskelders bij het Teylers Museum, maar waar hebben zij het in godsnaam over, welke lijst is voor taxatie naar Abraham?”
“Je bent een aanhouder Brechtel, mijn complimenten. Maar wil jij iets meer weten over de Rollant collectie, dan moet je bij Abraham Ledzky zijn in New York.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten