43.1 Moordplan op het spoor.
Volledig op mijn werk geconcentreerd werk ik de komende dagen aaneengesloten in de Klokhuiskelders en zie het einde van deze klus in zicht komen. Vlak voor dat ik mijn laatste opnames maak kijk ik de laatste vijftig opnames terug en maak ik een back up naar het Hamburg dossier. Als ik opnieuw mijn camerasoftware installeer, loop ik door de gecodeerde Paris Batch files en stuit op de opnames van de vermiste Haarlemmers en tekst. Langzaam bekijk ik al de opnames van de personen één voor één en lees er de tekst bij tot ik ontdek, dat er een bewust moordplan aan vooraf is gegaan, uitsluitend bedoeld als proef voor het gebruikte gifgas.
Deze ontdekking leidt me af om de laatste opnames te gaan maken van de Rollant collectie. Ik blijf bladeren door de Paris Batch files en kom aantekeningen tegen van Maurice Prevost van een bijeenkomst van Tabe Roggeveen, Ton Smid en Herbert Charron de Nestlé. Het verslag geeft onomwonden duidelijkheid, dat ver voor de `excursie' plannen zijn gemaakt om de Brouwers kolk stroom door de stad te vergiftigen en met succes.
Mijn argwaan is gewekt en ik maak éérst de foto opdracht af.
43.2 Mijn verlichte digitale horloge geeft aan: twee uur zevenentwintig.
Ik besluit alle spullen te laten liggen en ga langs mijn bedrijf op de Nieuwe Gracht. Ik drink een kopje koffie met mijn medewerkers en ik word heerlijk in de maling genomen met een gereconstrueerde binnenpagina van het Haarlems Dagblad, waar ik met Chalcidice Zante op het strand sta afgebeeld.
` We gaan naar Zandvoort al aan de Zee.... '
Als de lachbui wat is afgezwakt en iedereen weer aan het werk gaat, ga ik met Mariët van Santen, de ingenieur directeur van E.E. James Telecom Facilities, naar de computer zaal waar de telefooncentrales staan opgesteld met de computers en als bij wijze van proef laat ik haar bellen met de pabx's van Northern Telecom en AT & T (onafhankelijke telefooncentrales), waar de aansluitingen zijn geregistreerd met Maurice Prevost, Ton Smid, Herbert Charron de Nestlé en Tabe Roggeveen. De computersoftware registreert feilloos de gesprekken en ik laat ze Mariët vastleggen in een testprogramma waarin de computer elke vijf seconden van de dag deze nummers draait zonder dat de bel overgaat. Mariët heb ik leren kennen via `de soldeerbout' als 13 jarig meisje, de dochter van een zusje van Carla Hoes. Mariët van Santen is een integer knappe vrouw van zesentwintig jaar, verknocht aan haar vak en —workaholic-.
Ze is ongeveer een meter vijf en zeventig lang, een beetje mollig, donker haar en kleed zich heel eenvoudig. Haar aantrekkingskracht probeert ze te verbergen in ruim vallende kleren het liefst in de kleur zwart.
Zodra een van deze telefoonnummers elkaar belt worden de gesprekken afgeluisterd en vastgelegd in de computer. Vanuit mijn eigen computer kan ik op elk moment van de dag deze proef volgen. Mijn bedoeling hiermee is mijn argwaan voor een verder moordplan te onderscheppen.
43.3 Het is vijf uur in de middag als ik door de testcomputer word gebeld. ` Hallo Mariët hier, Emiel luister eens mee. Dit gesprek is drie minuten geleden gevoerd tussen Ton Smid en Herbert Charron de Nestlé '. Ik onderbreek mijn werk in de Klokhuis kelder en luister aandachtig mee naar het geregistreerde gesprek.
` Hallo met Ton, ik breng je op de hoogte van de toestand met Jan. Zoals je weet is Jan met een virus in aanraking gebracht tijdens het restaureren van een schilderij. Zijn lichte huidziekte is nu zo verergerd, dat hij moet worden opgenomen en in carrantaine wordt gebracht. Wat niet de bedoeling was is nu enigszins uit de hand gelopen. Volgens de huidarts is dit virus uiterst besmettelijk en wellicht dodelijk. Wil jij de juiste mensen inlichten? ' Zonder dat Herbert iets had gezegd werd het telefoongesprek beëindigd. Mariët was nog aan het toestel. ` Emiel, ben je daar nog? ' ` Ja, ik kom direct naar de Nieuwe Gracht, ik spreek je binnen tien minuten Mariët, leg de hoorn maar neer en probeer uit te vinden of de andere nummers worden gebeld door Herbert '.
43.4 Met een stevige stap was ik naar de Nieuwe Gracht gewandeld en werd door Mariët van Santen in de computerruimte opgewacht. Het meeste personeel was al naar huis. We zaten samen in de afgesloten ruimte toen Mariët begon te spreken.
` Ik begrijp dat we met deze testopstelling iets heel serieus hebben vastgelegd,
is het niet Emiel? ', zei Mariët bedeesd,
` en niet bestemd is voor andere oren, heb ik dat goed begrepen? '
Ik knikte. ` Dank je Mariët '. Ze schoot in een lichte lach en zette de luidspreker van de computer aan. Zojuist heeft Herbert Maurice gebeld, en Maurice op zijn beurt Tabe Roggeveen. Met heel weinig woorden werd de boodschap doorgegeven. ` Jan is in terminale fase ',
` Wat ben je op het spoor Emiel? Wil je mij hierbij betrekken? '
Ik begon zachtjes te spreken. ` Mariët, ik neem je hierbij in vertrouwen, momenteel ben ik met een uiterst geheime opdracht bezig en werk ik voor een Parijse werkgever, die heel ver achter de schermen blijft.
Bij toeval ben ik op gegevens gestuit en daarmee ben ik al geruime tijd mee
bezig om die te ontcijferen.
De enigste, die op de hoogte wordt gehouden is Quirine DuCalembour, die heb je weleens ontmoet.
Het dossier waar ik op stuitte, is een computer dossier wat ik heb gekraakt en dagelijks back-up.
Mijn computer schrijft elke dag alle gemuteerde gegevens over naar een ‘geheime’ grote computer in Duitsland.
Die computerruimte heb ik voor onbepaalde tijd gehuurd.
Ik heb alleen te weinig tijd gehad om er intensief mee te zoeken.
Wat dat betreft heb ik behoefte aan iemand, die mij daarbij kan helpen. Ik heb aan jou gedacht. Maar dan zal ik voor jou hier iemand anders moeten hebben.
Heb je überhaupt zin om mij hierbij te helpen en of ken je iemand die jouw werk hier kan doen?
Mariët gaat op het puntje van haar stoel zitten en zegt enthousiast,
` Mijn werk wat ik hier doe is puur New Development en dat kan in principe even rusten, hoelang denk je dat ik nodig heb dat dossier te doorgronden? Om geen argwaan te wekken kan ik gewoon zeggen dat ik veldwerk ga verrichten.
Bijvoorbeeld twee ochtenden hier werken en de rest voor jou. Wat vind je ervan? '
We werden onderbroken door een telefoongesprek van Ton Smid aan Herbert Charron de Nestlé. ` Jan is zojuist overleden, Herbert kom zo gauw mogelijk naar Aerdenhout, ik heb het nodige met je te bespreken '.
Ik had ingestemd met het voorstel van Mariët van Santen, dus moest ik haar inwijden in de Paris Batch files.
43.5 Wie is de volgende op de lijst?
Mariët heb ik voorlopig ge nstalleerd op de boven etage in het huurpand naast de Vleeshal op de Grote Markt. Zij kan ook dagelijks via de zijingang van de Grote Kerk toegang krijgen tot de Klokhuiskelders, waar ik voorlopig een ruime werkruimte heb ingericht en praktisch alle handelingen voor de telefooncentrales op afstand kan bedienen. Mariët van Santen is een geweldige aanwinst en zij weet door te dringen in de gecodeerde Paris Batch files.
Ze komt alles te weten van het misdaad syndicaat van wijlen Mosje Sulina Dunarea, de vader van François Vesoulis, en de manier waarop zij opereerden. Een ouderwetse organisatie met de handleiding oog om oog, tand om tand. Alle bezittingen zijn overgegaan naar Dizzy Ledzky en Franzel Kaufmann geeft leiding aan het operationele team van Dizzy Ledzky.
Mariët werkt onafgebroken bijna tien uur per dag aan de Paris Batch files en heeft de ‘afluistersoftware’ uitgebreid naar alle leden van het Bent Dzébèl Commando, Franzel Kaufmann, Tiri Trihuega, Commander Lautrec van de Britse Inlichtingen Dienst, Maurice Prevost en Abraham en Dizzy Ledzky.
43.6 Ik bracht Quirine persoonlijk op de hoogte van de nieuwe ontwikkelingen tijdens een korte wandeling van de Kleine Veerstraat naar de Grote markt.
` Als er ge nvesteerd moet worden, dan hoor ik het graag ',
fluisterde Quirine in mijn oor en liep Chalcidice tegemoet,
die op het midden van het plein met Karel van Ekendam stond te flirten.
We zwaaiden naar elkaar toe en ik liep naar het huurpand naast de Vleeshal.
Mariët vind ik met hoofdtelefoon op achter haar computer. Als ik binnenkom gebaart zij met haar wijsvinger voor de mond, dat ik zachtjes moet doen.
Ik begrijp dat er een telefoongesprek plaatsvindt en Mariët geeft mij een tweede hoofdtelefoon.
Als ik besef, wat er wordt gezegd krijg ik even de rillingen over mijn lijf.
Ik weet nog niet wie tegen wie spreekt, maar er zal een spoedbijeenkomst zijn om veertienhonderd uur, twee uur voor de begrafenis van Jan Boes in een vergaderzaal in Hotel Lion d'Or, morgenmiddag.
Als het gesprek wordt beëindigd zegt Mariët tegen mij.
` Er werden geen namen genoemd, er werd wel in conferentiestand getelefoneerd tussen Dizzy Ledzky, Franzel Kaufmann, Commander Lautrec en Maurice Prevost. Nog vier andere nummers kan ik nog niet identificeren.’
Ik laat Mariët meteen persoonlijk een zaal bespreken in het Lion d'Or.
Zij bespreekt een hotelkamer en zoekt uit welke zalen bezet zijn en door welke bedrijven zijn besproken.
Heel eenvoudig weet Mariët in te breken in het computersysteem van Lion d'Or. Zij belt mij vanuit haar hotelkamer en zegt,
` Het Teylers bestuur heeft een zaal besproken. Alle andere bedrijven vallen af. De houtvakbond, en de NZH. Voor de rest van de zalen zijn geen afspraken. Ik ben nog even aan het werk met de bekabeling van de telefoonlijnen. Ik bel je over een uur ', en ze legt de hoorn op de haak.
Ik lees de kranten bij en kijk naar het CNN wereld journaal. Stipt een uur later gaat de telefoon en ik herken Mariët's stem,
` Kom naar de Nieuwe Gracht ', zonder dat ze verder iets meldt.
Binnen tien minuten loop ik van de Grote Markt naar de Nieuwe Gracht.
Wij komen gelijktijdig aan.
Het is eenentwintig uur dertig als Mariët en ik in de computer ruimte zitten en zij begint aan het herprogrammeren van de telefooncentrales.
Het lukt haar inderdaad om alle vergaderzalen en de receptie separaat af te luisteren.
Ik type zelf een agenda voor een vergaderlunch van al mijn medewerkers:
—Resultaten laatste drie maanden.
—Uiteenzetting naar verzelfstandiging.
Als Mariët de deur sluit, loop ik met haar mee naar het Lion d'Or.
Samen gebruiken we een glaasje wijn en bespreken de hoofdpunten van de vergadering.
Als verklaring voor de plotselinge vergadering bedenk ik, dat ik voor een langere tijd een opdracht heb in het buitenland.
Mariët is reuze in haar schik met de taak het gehele personeel in te lichten.
Iedereen krijgt een eenmalige toelage in de vorm van een percentage aandeel in de op te richten vennootschap en zal zodoende bij winst, zijn of haar aandeel kunnen vergroten.
De huidige directie aandelen zullen geleidelijk worden omgezet naar een holding constructie.
DE AFLEIDINGSMANOEUVRE; CAHIRCIVEEN, ZUID-IERLAND.
43.7 Om halféén verlaat ik het hotel. De volgende ochtend ga ik om zes uur naar mijn garage en richt mijn Jeep in voor een langer verblijf in het buitenland. Als ik om kwart voor een terug op mijn kamer kom, gaat de telefoon.
` Met Mariët, goede morgen Emiel, als ik jou was zou ik maken dat ik wegkwam. Je staat ook op de lijst bij Maurice Prevost. Ik zal de namen noemen.
Abraham Ledzky, Tiri Trihuega, Jan Boes, Anthony Smith, Thiery Galati, Franzel Kaufmann, Emiel Ensor James, Carmen Xita Borneé Lopez, Pandora Peaks, Sybille Zante.
Mijn kippevel van de vorige dag was niet ongegrond. Met nog een paar laatste spullen in mijn hand sloot ik mijn huis af en reed aan bij Quirine DuCalembour. Ik trof de dames niet thuis en liet mijn Leica uitrusting achter in de hal met een kort briefje.
Ik liet in mijn auto drie nieuwe telefoons plaatsen met nieuwe nummers voor mijn computer, fax en telefoon.
De gebruikte spullen ruilde ik in.
Ik beschikte nu over de nieuwste mogelijkheden op het gebied van mobiele telefonie.
43.8 Vanuit een telefooncel fax ik Mariët op haar kantoor op de Grote Markt. Het is vijf over halftien en ik houd het bericht héél kort.
` Probeer me niet te bereiken, ik zoek contact met jou ',
was mijn boodschap en ik reed de stad uit richting Luxemburg Grund,
ik trek in het pand aan de Rue de Rham deux. In Luxemburg heb ik alle tijd om mijn auto om te ruilen voor een zilvergrijze Audi Avant Quatro en met alle voorzieningen ter plekke laat ombouwen. Met een nieuwe kentekenplaat ten naam gesteld van een ABN Amro Bank Employée, die mijn huis in de Rue de Rham beheert, rijd ik met mijn nieuwe auto naar de Kanaaltunnel en maak mijn eerste oversteek door de Chunnel. In Londen maak ik één nacht gebruik van Quirine's appartement en bel ik Mariët om verslag uit te brengen van de vergadering. ` Alles verliep collegiaal en niemand uitgezonderd keek op van je plotselinge vertrek Emiel, ik heb alle gesprekken reeds beluisterd die in de blauwe kamer zijn besproken. Uit de karakteristieken van de stemmen heb ik kunnen opmaken wie aanwezig waren bij deze bijeenkomst. Tabe Roggeveen, Ton Smid, Herbert Charron de Nestlé en Maurice Prevost en een van de Ledzky brothers.
Ik heb alléén Tabe en Ton gezien. Zij spraken over de Ypsilon Code, dat betekent; uiterste geheimhouding, omzichtig te werk gaan binnen de groep, volledige bescherming en bewaking van de Securité Propreneur S.A. '.
` Dank je, Mariët. Ik ben onderweg naar Ierland, neem contact op met Quirine, zeg in geen geval waar ik ben of naar toe ga, vraag voldoende geld, namens mij, voor een buitenlands verblijf van zes weken en prop zoveel mogelijk computer apparatuur en telefoons in een tweede hands bestelbus en neem een transportvlucht naar Dublin als je klaar bent. Neem een hotelkamer in het Sheraton en vraag elke ochtend aan de hotelbalie of er post voor je is, einde bericht '.
43.9 Bij een Londense makelaar huur ik een eenvoudig vrijstaand landhuis in Cahirciveen aan de Ierse zuidkust en begin aan de autorit en de boot oversteek vanuit Cardiff.
43.10 In een rustig tempo kom ik twee dagen later aan bij een somber landhuis enige honderden meters landinwaarts met beneden aan de rotsen een eigen strandje aan de Atlantische Oceaan. Het staat drie kilometer van het dichtsbijzijnde dorp. Het eerste wat ik doe is een brief verzenden aan Mariët van Santen p/a Sheraton Hotel Dublin. Welkom in Ierland, neem opnieuw contact met je op, blijf werken aan de PBfiles, EEJ.
Drie dagen later breng ik mijn eerste bezoek aan de plaatselijk dorps pub. Ik maak kennis met de dorpsbewoners en vertel ronduit, dat ik voor drie maanden het landhuis van Keith McInnlock, een rondreizende gepensioneerde marineman, heb gehuurd en dat ik binnenkort nog iemand verwacht.
Mariët van Santen is komen overvliegen met een transportvlucht naar Dublin. Het duurt een halve dag om de Volkswagenbus in te klaren met een tijdelijke invoervergunning. Vanuit haar hotelkamer werkt ze aan de Paris Batch files en bij haar tweede dag in het hotel ontvangt ze een route beschrijving en plattegrond met de aanlooproute naar het huurhuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten