De Paris Batch files ® Aflevering 13. Emiel en Quirine ontdekken de geheime dossiers.

34.6 Emiel schonk een glaasje wijn in

Quirine nam het woord, ‘Ik zou graag willen weten, wie er in het Bent Dzébèl Commando zaten,
vermoedelijk heb ik ze allemaal al eens ontmoet en ook wil ik meer weten over het Ypsilon dossier,
dat is voor mij een volkomen gesloten boek.’ Zij klonken en namen een slok van zijn favoriete donkerrode Medoc. Emiel sloot het programma Eigendommen en bezittingen af en ging naar programma Bent Dzébèl Commando. Inderdaad hier kreeg je een omschrijving van alle commando's met curriculum vitae. Quirine kende de mannen, ze waren allemaal opgenomen in de organisaties van Dizzy Ledzky, wellicht om dezelfde reden als Quirine. In het programma Ypsilon dossier, dit was het grootste programma van de drie. Het merendeel van de files was in een codetaal geschreven. Willekeurig maakten zij keuzes, in de file Quirine stond ongecodeerd een uittreksel van het testament van François Vesoulis, alias Benjamin Jaacov Sulina Dunarea.

34.7 Emiel schrok van Quirine's legaat, vermeld in Zwitserse Franken, gereserveerd op een geheime bankrekening. Quirine legde Emiel uit, hoe zij de Europese belasting kon omzeilen,
door beetje bij beetje de bezittingen van Waslud in het buitenland over te nemen. Het rendement hiervan te beleggen in aandelen werkmaatschappijen LEDZKY. Het rendement van deze beleggingen was méér dan een zakcentje. Een bedrag van zes cijfers, wat elke maand op Quirine's ABN Amro rekening werd bijgeschreven. ‘Het kind is ‘loaded’, schat en schatrijk’, zag Emiel.
Zij dronken samen de hele fles leeg. Tot halféén bleven zij op de canapé napraten en deelden voor de vijfde nacht samen het bed.

34.8 Emiel had er géén moeite mee van Quirine af te blijven. Hij vond haar zo ongelooflijk mooi,
dat hij het zonde vond, de situatie te forceren. Samen hadden zij iets ontdekt, wezenlijk was Quirine's leven ingrijpend veranderd. De volgende ochtend kocht Emiel een modem, een tv-kaart en Televideo interface voor haar portable computer. Quirine kon er direct mee overweg.
Ze bleef de gehele ochtend thuis en kwam tegen het middaguur naar het Teylers Museum.

34.9 Samen maakten zij een middagwandeling door de binnenstad en Quirine keek af en toe winkels. In een klein restaurant aten we een kaasuitsmijter en dronken volle melk. Quirine had die ochtend iets ontdekt en dat kon ze maar op een manier laten zien. In de telefooncel van het restaurant logde Quirine de portable aan de grote computer. Een ongecodeerd bericht in het
Ypsilon file met de datum van 21 juli 1994 gaf aan: Dunarea, vermoedelijke schuilnaam
Flavio Barticelli, houdt zich schuil aan de Zwarte Zee met o.a. Gravin Carmen Xita Bornée Lopez en de artsen Sosto en Aschwann. Zij zouden zich in dezelfde villa ophouden met de zogenaamde Sosto Silicons. Deze Sosto Silicons zijn beter bekend onder hun schuilnamen van het John Stark Impresariaat Porno sterren, het DD team van Pandora Peaks: Maxime, Fawn, Darlene, Mega, Chelsea en Roberta waren gesignaleerd op dezelfde locatie met de bekende Amerikaanse cineast Russ Meyer. Aangenomen wordt, dat plastisch chirurg Bernhard Sosto, niet alleen de lijfarts is van het zgn. DD team, maar vermoedelijk ook het gezicht van François Vesoulis zou hebben veranderd.

34.10 Quirine verbrak de verbinding en samen liepen zij door de Grote Houtstraat via de Anegang en de Lange Veerstraat naar het Teylers Museum. Quirine maakte Emiel duidelijk, dat haar wevende gevoelens voor het in leven zijn van haar exgeliefde, niet ongegrond waren. Stil hoopte Emiel, dat de aanlogprocedure nog even onveranderd zou blijven, of hij moest bij Thiery Galati een autorisatie kunnen regelen.
34.11 Quirine kreeg een privé rondleiding van Tabe Roggeveen en Emiel had die middag zijn laatste interview. Op de portable van Quirine werkte Emiel zijn aantekeningen uit bij Sylvia, de secretaresse van Tabe en draaide op haar laserprinter alles uit. Sylvia maakte een aparte floppy van zijn kopij voor de drukker. Zo begon Emiel ook die middag aan zijn fotoreportage. Tabe en Quirine kwamen ook in beeld. Stil bedacht Emiel, dat het weleens zo kon zijn, dat Quirine op papier in aandelen een groot gedeelte van dit complex bezat of zou gaan bezitten. Om Quirine te beschermen zou dit bericht nooit naar buiten mogen komen. Sylvia nam vrij de rest van de middag, Emiel bleef achter op haar kantoor. Hij logde opnieuw aan, met de mogelijkheid van Televideo kwam Emiel opnieuw in de dichtgemetselde Klokhuiskelders.

34.12 Een glimp van de Rollant Collectie.Emiel speelde met alle camerastandpunten en hij kreeg een duidelijk beeld van hoe deze kelders waren ingericht. Na een kwartier spelen met de camerastandpunten, kwam hij in een hulpscherm. Met dit hulpscherm kon hij opnieuw met de muis drie verschillende camera's bedienen. Het was verbazingwekkend hoe deze techniek tot stand was gebracht, in wezen heel simpel maar toch geniaal.Tabe en Quirine kwamen terug en met zijn drieën namen zij de inhoudscatalogus van de stukken van het Teylers Museum door. Quirine nam daarna afscheid en verdween door de uitgang in de Damstraat met haar portable. Emiel was al een uur verdiept in zijn opdracht, toen hij door de receptioniste werd onderbroken.‘Meneer James, er is telefoon voor U, U kunt het toestel daar aan de wand opnemen.’Ze zei niet, wie er aan de lijn was. 't was Quirine, ‘'t Is ongelooflijk Emiel, met de computer ben ik in het museum, ik heb je net aan het werk gezien en via een plafondcamera heb ik je in beeld, kijk maar eens omhoog naar de noordzijde,’ zei ze opgewonden. Inderdaad, aan het plafond waren kleine videocamera's bevestigd. Onwillekeurig zwaaide hij naar Quirine.‘Is er iets, meneer James,’ zei de receptioniste. ‘Ja, een ogenblikje, ik moet ophangen, dag.’ Emiel liep met haar mee, ‘Ik keek zo straks naar het plafond, zag ik het goed, het museum beschikt over een gesloten video systeem?’ ‘Jawel, meneer James, aan de balie heb ik een aantal monitors, waarmee ik de zalen bewaak. Bij onraad kan alles op video worden vastgelegd. ‘Het was Janneke Polderman, die hij het eerst had geïnterviewd en hem dit vertelde.

35.1 Quirine kookt heerlijk.

Na het telefoontje van Quirine kon Emiel zich niet meer concentreren en verliet zijn werk. Hij liep langs het concertgebouw en stak binnendoor. Toen hij boven kwam, zag hij Carla en Quirine kwebbelen in het keukenblok. Quirine had een schort van hem aan en schoof met een ovenhandschoen een eenpotsmaaltijd in de oven.‘Mmm, heerlijk daar heb ik echt zin in Quirine,’ zei hij. Hij hoefde niet te raden, wat ze zouden eten.. Deze Hollandse stampot verspreid een sterke geur; gestoofde uien, aardappelen en wortelen, klapstuk en gehakt. Hutspot.Carla vertrok toen Emiel een paar akkoorden op de piano aansloeg. Quirine schonk een biertje voor hem in en nam zelf een glas witte wijn. Emiel speelde een stuk uit de Passionato van Beethoven. Hij sloot de klep en ging tegenover Quirine zitten.‘Wat een dag, Emiel ik kan mijn ogen wel geloven, maar ik voel me toch bedonderd, dat begrijp je zeker wel, ' zei Quirine met een nuchtere stem. ‘Ik weet nog niet, hoe ik met deze informatie moet omgaan’.‘Laten we de files één voor één doorlopen en ons voorlopig beperken tot het Bent Dzébèl Commando en het Ypsilon dossier,’ zei Emiel en ‘Proberen een spoor te vinden van logica, waarom François zich zou hebben laten verdwijnen, waarom het Ypsilon dossier gecodeerd is en zo groot is, er zijn nog veel meer vragen, Quirine. '
35.2 Ondertussen in het Teylers Museum.

De volgende ochtend komt Emiel kwart over acht aan bij Tabe Roggeveen om hem het fotomateriaal te laten zien en de opdracht lijst te vergelijken. Tabe is bijzonder tevreden. Er wordt koffie gebracht. ‘Gistermiddag om kwart voor zes wordt ik thuis opgehaald door de hoofdcommissaris van politie, commissaris de Vries, we rijden met zijn chauffeur naar de Grote Kerk. Daar worden we opgewacht door de moordbrigade. Ik werd verzocht mijn gidsen te identificeren, Quin O'Hen en Melanie van 't Woud. De andere stoffelijke overschotten waren al geborgen. Het was luguber, onder de Grote Kerk, er werd gespuid en dat gaf het totale beeld iets onwezenlijks. Nu is het onderzoek in volle gang. Ik moet me vandaag beschikbaar houden voor het onderzoek’.

35.3 Weg uit Haarlem.

Om halftien rijdt Quirine voor met Emiel’s Jeep in de Jansstraat. Bepakt met haar koffers, slaapzak, computer, telefoon en twee kisten proviand brengt Emiel zijn persoonlijke bagage zelf naar de Jeep. In de Jeep heeft hij altijd een nooduitrusting in geval van calamiteiten. Quirine is behalve een goede pilote ook een geweldige chauffeuse, ze rijdt onafgebroken naar Winschoten naar de Nederlands/Duitse grens. Zelf zit hij op de achterbank van zijn Jeep. Via de autotelefoon heeft hij Quirine 's PC aangelogd aan zijn eigen Mainframe en leest Emiel de E-mail van Paris Batch. Er staan een paar opdrachten in over de mysterieuze verdwijningen onder de Grote Kerk. Emiel belt meteen zijn boodschappendienst en vraagt of ze voor deze opdracht een invaller kunnen regelen. De opnames moeten ze overseinen naar zijn opdrachtgever via het secretariaat van het Haarlems Dagblad en hij geeft Marijke van de boodschappendienst het nummer van Paris Batch.

35.4 Het verblijf in Noord Duitsland.

Via een reisbureau in Oldenburg reserveren zij een blokhut bij Haffkrug boven Lübeck aan de Oostzee. Zij hebben nog vier dagen over voor zij vertrekken naar Japan. Vanuit Japan starten zij hun wereldreis om alle vestigingen van Waslud Ltd. in beeld te brengen en Quirine onderhoudt de zakelijke contacten inzake de samenwerking met LEDZHOLD Paris.
‘Wasludvast Company Limited’ is een holding voor een aantal scheepvaartkantoren over de gehele wereld. Het aantal eigenvestigingen is nu 24, verdeeld over Japan, Noord- en Zuid Amerika, Madagaskar, Australië, Het Midden Oosten, Griekenland, Turkije, Portugal, Frankrijk, Engeland, Duitsland, Zweden, Finland en Nederland. Ongeveer drie maanden hebben Quirine en Emiel uitgetrokken om de nieuwe samenwerkingsvorm in beeld te brengen.
Zij zullen het druk genoeg krijgen, maar bovenal is het een stille wens om alle Paris Batch files te kraken. Om halfdrie dezelfde middag gaan Quirine en Emiel zwemmen in het koele zeewater aan het Timmendorfer Strand. Na een kwartier zwemmen trekken zij zich terug in hun blokhut. De blokhut heeft een afmeting van 6 x 10 meter over twee verdiepingen, het beneden gedeelte heeft vier slaapvertrekken en een ruime berging, boven biedt het ruimte voor een 5de slaapvertrek, een open keuken en een living van 6 x 3 in L vorm. In het midden van de twee ramen, die uitzicht geven op de zee, bevindt zich de open haard. Emiel heeft de haard aangedaan en een fles lichte rode wijn opengemaakt. Quirine smeert toostjes met vleespastei en ze kijken tv naar het middagjournaal op CNN. Na het nieuws gaat de tv uit en maken zij verdere plannen voor het kraken van de Paris Batch files. Emiel laat Quirine zien, hoe ze de boodschappen en berichten van Paris Batch op het scherm krijgt en nu lezen zij samen, of Emiel contact wil zoeken met Thiery Galati voor het installeren van de nieuwe computer configuratie.
35.5 Na tweeëntwintig keer overgaan neemt Thiery eindelijk op. ‘Allo, Içi Galati?’ ‘Bon Jour, Thiery. içi Emiel Ensor James, maintenant j'ai en location en Allemagne du Nord pour quatre jours, Madame DuCalembour et moi depart on Monday to Japan. can I speak English,....
The installation of my computer, is there a possibility to wait or will it be necessaire to install before my worldtrip ? '‘Yes, it is very important to use the new mainframe, you can hold the whole configuration, but with this generation you can exchange files faster all over the world. By the way, your worldtrip has delayed for two days, so you can stay in there.’
‘How long will it take to install?’ ‘Within two hours, you can run the new and old equipement separate again.’ ‘O.k. I will be back for the installation then, see you next sunday afternoon.’ Emiel hing op en Quirine begreep nog niet, waarom hun reis twee dagen was uitgesteld.

Ze belde Igor Wassiliwitsch en kreeg direct te horen, wat de reden hiervoor was. In Japan waren feestdagen, zodoende zouden zij kostbare tijd verspillen. ‘Het reisschema blijft onveranderd, maar start twee dagen later,’ zei Igor en vroeg aan Quirine waarvan zij vandaan belde. Een leugentje om bestwil hanteerde Quirine. ‘Ik bel vanuit Groningen, je kunt mij bereiken via mijn semafoon,’ zei Quirine. Zo waren zij volledig ingelicht. Zij aten eenvoudig en gebruikten deze avond voor het file Bent Dzébèl Commando. Op het computerscherm verschenen de namen van het Bent Dzébèl Commando. De avond zou Quirine en Emiel nog lang heugen en zij bleven gekluisterd aan de monitor.

35.6 `Bent Dzjébèl Commando' november 1992.

Op het scherm lezen zij een verslag van Commando Theodoor over de toedracht in Libanon en een bericht van Nimrod François Vesoulis, onder de codenaam Ypsilon, is een van de zes commando's in het Europese bevrijdingsleger. Het Bent Dzjébèl Commando bestaat uit zes goed opgeleide commando's geselecteerd uit kandidaten van het Europese bevrijdingsleger.
Dit commando loopt vast tijdens schermutselingen in het grensconflict tussen Israël, Libanon en Syrië. Het commando wordt uit elkaar gedreven en François Vesoulis raakt gewond in de vijandelijke linie tijdens het laatste offensief voor het staakt-het-vuren. De maten van François Vesoulis zullen zonder hulp onafhankelijk van wie dan ook het moeten zien te klaren zelf op terugtocht te gaan naar hun commandant Franzel Kaufmann.
Bravo, Charley, Delta, Foxtrot en Theodoor hebben weinig hulpmiddelen tot hun beschikking om François hier doorheen te krijgen.

Bijna zes maanden zijn de Bent Dzjébèl's op elkaar ingespeeld, maar nu is het ernst geworden.
Waar zij tot herhalends toe op zijn voorbereid gebeurt nu werkelijk.

Met alle kracht wordt razendsnel van het zachtste stukje bodem een ruime schuttersput gegraven, waarin Ypsilon direct door Theodoor wordt geopereerd.
Theodoor met zijn afgebroken medicijnstudie heeft de meeste kennis van het menselijk lichaam.
Met succes verwijderd Theodoor twee kogels uit de schouder van Ypsilon.
De beenwond is echter groot. Af en toe raakt Ypsilon buiten kennis, telkens weet Theodoor met de hulp van Bravo de beenwond te stabiliseren.

Met angst brengen ze de nacht door in hun schuttersput.
Vroeg in het morgenuur heeft Ypsilon een helder moment en vertelt hij Delta fluisterend een verward verhaal.

In het Farhni Chalet in Luzern is in het slot van de kluis in de tussendeur een microfilm ingebracht.

Helemaal schor brengt François uitgeput zijn verhaal:
Ik heb geen familie en ik ben ook nooit echt lief geweest, zoek Nimrod .... in Parijs......ik ben Dis let..... en Nimrod. Neem de film ......vertel... niemand .... alleen Dizzy... weet...Luzern' Het commando wordt opnieuw onder vuur genomen en de Bent Dzébèls moeten vluchten.
Zij zijn verplicht ‘Ypsilon’,
die nu in een coma is geraakt voor het middaguur de schuttersput te verlaten ter wille van hun eigen veiligheid.

Theodoor.

35.7 Parijs, januari 1993.

Nimrod, zakenman in Parijs, staat aan het hoofd van een niet nader genoemde organisatie. In het verre verleden behoorde deze Nimrod tot een commando groep in het Israëlische leger samen met Franzel Kaufmann. De sympathie tussen Nimrod en de Israëlische commandant is van grote betekenis.Regelmatig zoeken zij elkaar op als het werk hun dat toelaat.Nooit wordt er over werkzaamheden gesproken, omdat dit de vriendschap niet kan verbeteren, enerzijds door Nimrods activiteiten en anderzijds omdat de beroepsmilitair niet over zijn werk mag spreken. Meestal ontmoeten zij elkaar in Zwitserland en in die ontmoeting ondervindt de commandant de terugslag van de opgelopen spanningen in zijn land. Zij genieten van de wintersport in Zwitserland en nemen elkaar in vertrouwen. De commandant besluit op te stappen. Met een van zijn laatste opdrachten verloor hij voor de zoveelste keer weer een van zijn beste pupillen. Vaag omschrijft Franzel het profiel van zijn pupil zonder een naam te noemen. Dit brengt Nimrod ertoe met een paar eenvoudige vragen de identiteit vast te stellen. Nog dezelfde avond verneemt Nimrod de werkelijke naam van degene die deel uitmaakte van het Bent Dzjébèl commando. Gezien de identiteit van deze persoon en de belangrijke rol die hij vervulde is alarmfase 1 aangebroken.

Parijs, januari 1993
Nimrod.

Quirine begint te spreken. ‘Volgens mij zijn wij op het goede spoor, waarom verdween François,
wellicht omdat hij zwaar gewond raakte en ...Een andere mogelijkheid is, dat hij inderdaad zich heeft teruggetrokken aan de Zwarte Zee. Ik weet bijna zeker dat Nimrod Dizzy Ledzky moet zijn,
hier kijk maar op het scherm: Zoek Nimrod .... in Parijs......ik ben Dis let..... Nimrod. Neem de film ......vertel... niemand .... alleen Dizzy... weet...Luzern
Maar hoe komen wij daar achter? '
‘Door gewoon verder te zoeken en proberen de gecodeerde berichten te ontcijferen,’ zei Emiel laconiek, ‘Wil je iets drinken, ik heb zin in een pilsje?’ ‘Geef me ook maar bier, het staat gekoeld in de ijskast.’ zei Quirine en vervolgde, ‘Toen ik door François` advocaat werd benaderd, is voor mij 2/6 erfdeel op een Zwitserse bankrekening gestort. Wie zijn de andere erfgenamen.
Gezien mijn deel moet François miljardair zijn of geweest.’

Samen bleven zij tot halftwee verder zoeken, maar ze kwamen niet verder met de Paris Batch files.
Voor zij naar bed gingen, maakten Quirine en Emiel een lange strandwandeling. Met een frisse neus kropen ze tegen elkaar onder het donzen dekbed. Ze bleven nog lang napraten voor uiteindelijk de slaap kwam..
35.8 De Ypsilon kraak.

De volgende ochtend om kwart over acht zat Emiel al met zijn eerste kopje koffie achter de monitor van de PC van Quirine. Met de muis stapte hij van het ene in het andere scherm en probeerde de aansturing van het operating system te doorgronden. Op een gegeven moment typte Emiel in DOS IMPORT|TREE [PARIS|BATCH] F:\SULINA>*.* |SORT/+13 [HLM|HOL|JAMES] E:\>
Alle Sulina files verschenen op zijn scherm. Na drie minuten las Emiel deze files terug op de
E:\ Drive met het commando DIR|TREE|MORE Hij ging verder met nieuwe directories aanmaken op zijn E:\ Drive, en hij begon met het importeren van de Sulina files. Het zat hem allemaal mee en ja hoor; Het scherm werd schoon en gaf links onderaan in beeld:
don't interrupt...when ready press any key.
Het duurde twaalf minuten voor hij op het scherm de melding kreeg
...press any key to continue...
Vanuit de nieuwe subdirectory startte hij het file op zonder menu en nu stond hij in een HEXA file. Vanuit de QEditor converteerde hij het dossier naar een leesbaar file. Dolblij stond hij op. Emiel schudde Quirine zachtjes wakker en gaf haar een kopje thee, jus d'oranges en twee toastjes met kaas. Hij vroeg haar of ze kon lezen wat er op de monitor stond en ze zei,

DuCalembour, Quirine Desiré; Adres: Londen, Piccadillycircus 1359; Bijzonder kenmerk: litteken van 2 cm op haar linker kaak; Geboren 30 september 1957 te Arnhem; Kleur haar: licht blond; Kleur ogen: licht groen; Lengte: 1,74 meter; Nickname: QueDee;
Opmerkelijk: Quirine spreekt 7 talen, daarnaast is zij in het bezit van diverse vliegbrevetten Voorstudie: Gymnasium A + B;
Werkzaam bij: Waslud Limited Company te Amsterdam Holland;
Functie: Internationaal Account-manager;
QueDee is naar verondersteld intiem bevriend geweest met François Vesoulis van 1983 tot 1992. Uit betrouwbare bron wordt vermeld dat zij vaak in gezelschap verkeerde met François Vesoulis. ‘Ongelooflijk Emiel, wat knap, wat er staat is allemaal waar, denk eens met me mee ? Als ik hierin sta vermeld zullen er ook andere personen in staan vermeld. Leg me eens uit hoe je hier bent ingekomen?’

35.9 Opweg naar Hamburg.

‘Dat leg ik je onderweg uit, kleed je aan en ga mee,’ zei Emiel en Quirine begon alles in te pakken wat zij dacht nodig te hebben die dag. Quirine stapte vijf minuten later half aangekleed in de Jeep met een appel in haar mond en haar handtas open onder haar arm. ‘t Was ongeveer vijf kwartier rijden door de ochtendspits naar Hamburg. Emiel reed meteen naar het hoofdkantoor van de ‘Hamburger Algemeine’ en vroeg bij de receptie naar Volker Gresse. Volker Gresse, hoofdredacteur van de Hamburger Algemeine, is in zijn functie een van Emiel’s belangrijkste contacten. Zijn secretaresse Maria Vaale komt hen ophalen en een paar minuten later begroette Volker hen in zijn kantoor. Emiel stelde Quirine voor en na wat algemeenheden te hebben uitgewisseld, vertelde Emiel waar hij mee zat. ‘Volker, misschien kun je mij adviseren of helpen bij het volgende probleem. Je weet dat ik thuis een geheugentank heb staan met de opslag van mijn hele fotoarchief. We wisselen weleens materiaal uit. Van het weekend krijg ik een nieuwe processor met een andere generatietaal. Ik heb een back-up in Paris, die aan het eind van elke dag mijn geheugen kopieert. Ik heb extra geheugen nodig voor mijn wereldreis. Nu heb ik geen tijd om er nog in Haarlem een geheugen bij te zetten. Quirine en ik vertrekken a.s. zondag al. Denk je dat er hier bij de Hamburger Algemeine geheugenruimte te huur is?’
Volker begreep waar Emiel heen wilde en vroeg direct, ` Hoeveel ruimte wil je huren en voor hoelang? ' ‘Ik schat zo'n 2.000 Gb en zolang ik onderweg ben, maximaal een jaar,’ zei ik en keek Quirine van opzij aan. Ze begreep mijn spelletje. Volker belde iemand van automatisering. Na wat heen en weer gepraat stapte Volker op van zijn stoel en vroeg of we mee wilde lopen. Hij stelde ons voor aan Rutger Friedrichs, Hoofd automatisering. ‘Guten Tag frau DuCalembour und herr James,’
sagte herr Friedrichs fröhlich. ‘Wir können Sie helfen mit ihrer Versuch, kommen Sie bitte mit.’
Emiel kreeg de beschikking over 5.000 Gb en een separaat besturingssysteem met transmitter, telefoonlijn en een intelligente laptop.

De afspraak werd op papier gezet en Emiel gaf opdracht aan te loggen op [HLM|HOL|JAMES] en een volledige back-up te maken. Een uur later begon de geheugentank te schrijven.
Volker en Rutger boden ons een lunch aan.

Quirine reed terug en stond erop, dat zij dit contract zou gaan betalen. Emiel zat achter in de Jeep met op het uitklaptafeltje de nieuwe laptop. Emiel beschikte nu over een derde geheugen en hij begon alles te verwijderen uit zijn computergeheugen, wat hij die ochtend uit Parijs had gesmokkeld. Daarna formatteerde hij de harde schijven.