Ongeveer een kwartiertje waren de rechercheurs in de plantenkas.
Al die tijd bij het beantwoorden van de vragen keek Emiel naar Brechtel Brecht.
Hij kon nu een aardig beeld van haar vormen en prentte haar in zijn geheugen.
Ze inspireerde Emiel. Ze kwam op hem toegelopen en zei,
“Voor we de kas verlaten wil ik je nog wat zeggen meneer James.”
Emiel keek naar haar op en blikte in haar vriendelijke amberkleurige ogen.
Haar mondhoeken krulden in een glimlach toen ze begon te spreken.
“In opdracht van de Berner Oberland politie wordt u 24 uur per dag bewaakt.
Op aandringen van uw vriend Sir Anthony Smith wordt u bewaakt door een commando eenheid.”
Emiel keek haar verbaasd aan en had even de tijd nodig om de zojuist verstrekte informatie te verwerken en zei, “Je gaat me toch niet vertellen, dat jij ook van de politie bent hè?”
Brechtel zei geen ja en geen nee,
“Uw eerdere twee bezoekers zijn afgeluisterd, vast staat, dat de Paris Batch files met opzet zijn vernietigd.
Uw files zijn om bepaalde redenen verdwenen en van de betrokkenen heeft u het er het best vanaf gebracht.
Voorlopig staat vast dat de explosie voor u bedoeld was.
We zijn dus op zoek naar meer informatie die ons leidt naar de oplossing waarom de files werden vernietigd.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten